Miscommunicatie door een ontwrichte samenleving

Er is alleen nog uiterst zwart en uiterst wit, zo lijkt het wel als we het nieuws en de politiek volgen. Op beide hebben we echter weinig invloed. Kies je er een duidelijke kant in dan zal je omgeving je dat niet in dank afnemen en krijg je een 'extreem' stempeltje.

Exact dat gebeurd in relaties. Met elkaar, met familie, je vrienden, met collega's, met je buren en medemens. Dat is heel vreemd en tegennatuurlijk!

Het contrast met een continent zoals Afrika, waar ik veel op reis ben geweest, is erg groot. Daar heerst bovenal het welzijn. Ongeacht afkomst en mening. Men leeft er gewoonweg meer met de natuurwetten, omarmt elkaars beperkingen, durft te vragen en hulp te accepteren zonder dat het een taboe hoeft te zijn. 

En eigenlijk zou het heel eenvoudig moeten zijn als je weet wie je bent en wie een ander is. In de natuur is dat helemaal helder. De pimpelmees gaat niet in discussie met een sperwer maar waarschuwt zijn omgeving als hij hem tegenkomt. 

Mijn persoonlijke overtuiging ligt niet bij religie of kerk. Al vind ik het prachtig om te zien hoe sommige mensen daar hun hoop en moed uit putten. Ook kan ik genieten van de wijsheden en levenslessen Jezus met ons gedeeld heeft. Maar dat geldt ook voor de Boeda, Ghandi of zaken die ik heb mogen lezen in boeken over spiritualiteit. Ze hebben het allen over het in-keren. Wat je altijd hebt gezocht, heeft je namelijk nooit verlaten. 

Tegenwoordig zijn er heel veel dingen die enerzijds geaccepteerd worden en aan de andere kant zijn er juist zaken die niet openlijk bespreekbaar of zelfs taboe zijn. Dit werkt ook in onze relaties door. Totdat de bom barst. Sommigen durven niet te barsten en blijven hun hele leven getraumatiseerd en vol onbegrip, wrok of haat. 

In de natuur staat het gezin/familie/buren op de eerste plek. Alles draait daar om. Conflicten worden eerlijk uitgevochten en men gaat weer over tot de topprioriteit. 

"Wanneer je 100 rode en 100 zwarte mieren in een pot stopt, zullen ze in harmonie leven. Maar als je aan de pot gaan schudden, maken ze elkaar af, tot de laatste aan toe. De vraag is: wie schudt er aan de pot?" - Sir David Attenborough 

Hoe kun je nou voorkomen dat de bom barst of er iemand aan jouw/jullie pot gaat schudden? Zelfkennis is de basis, zo heb ik zelf mogen ervaren. Open communicatie, al is dat soms even niet fijn, is de golden key. Elkaar omarmen in alle opzichten. Elkaars gedrag, meningen en overtuigingen accepteren, hoe ver ze ook van elkaar liggen. 

Precies zo werkt de natuur. Iedereen accepteert elkaar en leeft in harmonie. Ga niet op zoek naar het paradijs, we zijn er al!